برایم جالب است  که در گوشه یی دور از آسیا، با مختار مایی رو به رو شوم. چند لحظه پیشتر در مرکز شهر اسلو، با یک خبرنگار نارویژنی  در همایش (اسلو فریدم فورم Oslo Freedom Forum) 1 صحبت می کردم که برایم در مورد حضور مختار مایی گفت. تنها بعد از چند دقیقه جستجو توانستم او را بیابم. شاید لباس متفاوتش برایم کمک کرد که او را زودتر شناسایی کنم. او لباس پنجابی خاکی رنگ به تن دارد و چادر بزرگ همرنگ با لباسش را به دور صورتش کشیده است. سبزه چهره و لاغر است با ابروان تیره و پر پشت. لبانش رنگ عجیبی دارد. نخست فکر می کنم که رنگی بر لبانش مالیده است اما بعد از کمی دقت می بینم که رنگ لبانش طبیعی است. این رنگ برایم همیشه نماد رنج و درد بوده است. چیزی میان کبود و جگری.